[[Poem]] Queen Seon Deok : Bidam and Mishil

กลอนซอนต๊อก : พีดาม กับ แม่มิชิล

 

........พีดาม กับ แม่มิชิล.......

จะหัวร่อร่ำไห้อย่างไรเล่า หรือโศกเศร้ายินดีมีสุขสม จะระรื่นฝืนใจในอกตรม จะระทมทุกข์ร้าวใครเข้าใจ ข้าอยากมองเข้าไปในใจท่าน มีวิญญาณมารดาอยู่ที่ไหน ท่านทอดทิ้งเลือดในอกได้อย่างไร หรือจนใจไร้ประโยชน์ต้องโทษตัว.......

เมื่อเราต้องพบปะปะทะหน้า ใช้วาจาดังคมมีดกรีดไปทั่ว ท่านก็เจ็บข้าก็เจ็บจนใจรัว ต้องหมองมัวทั้งแม่ลูกถูกหรือไร หากไม่มีรักใดใดจะให้ข้า ขอจงอย่ายื่นมือเข้ามาใกล้ อย่าได้มาอาทรเดือดร้อนใจ อยู่กันไปคนละข้างห่างยิ่งดี............

แต่สัมพันธ์ฉันใดไม่อาจตัด และผูกมัดรัดไว้ไม่ให้หนี คือเลือดเนื้อเยื่อใยในอินทรีย์ จากนารีผู้ให้เกิดกำเนิดมา ท่านไม่เคยไกวเปลเฝ้าเห่กล่อม ไม่ถนอมอุ้มชูดูรักษา ไม่เคยยอมรับข้าเลยสักครา ทั้งที่ข้าเป็นลูกถูกกระทำ..............

ท่านไม่คิดโศกเศร้ากล่าวขอโทษ จะเกลียดโกรธอย่างไรให้ตอกย้ำ ท่านจะมีสิ่งใดให้ข้าจำ หรือให้ทำเช่นไรจงไขมา คำที่ท่านกล่าวไว้ท้ายที่สุด ท่านได้จุดความคิดริษยา จะต้องสืบสานต่อเจตนา ให้ได้มาทุกอย่างดังตั้งใจ.....

จงละทิ้งเป้าหมายรักชายหญิง มันเป็นสิ่งสุ่มเสี่ยงจงเลี่ยงไว้ จงแหงนหน้าคว้าฝันที่แสนไกล เพื่อยิ่งใหญ่ในหล้าเจ้าธานี เพียงแต่ข้าอย่างไรไม่ใช่ท่าน เหมือนดินกร้านปั้นไปไม่ได้ที่ และที่ท่านพลาดพลั้งทั้งรู้ดี คืออย่ามีเป้าหมายไว้ที่คน.........

 

Special Thanks : ผู้ประพันธ์บทกลอน คุณนิ (นิกิตา) @pantip.com

 

Related Post

• บทกลอนลูกต๊อกมานถึงแม่โซวา