Bidam in Queen Seon Deok Episode38

    สำหรับ “ซอนต๊อก” ตอนที่ 38 นี้ ใครดูก็เหมือนได้เข้าคอร์สเรียน “เศรษฐศาสตร์” ยังไงยังงั้นเลยทีเดียวค่ะ เป็นการขับเคี่ยวกันด้วยมันสมองระหว่างเซจูมิชิลกับองค์หญิงด๊อกมัน ที่โตมาท่ามกลางการค้าขายที่ทะเลทราย ซึ่งเต็มไปด้วยพ่อค้าต่างชาติมากหน้าหลายตา กลยุทธ์การค้าที่หาจากที่ไหนไม่ได้ นอกจากประสบการณ์จริง ศึกครั้งนี้จะเป็นอย่างไร มาชมกันเลยค่ะ

     เริ่มต้นตอน ชุนชูก็ได้พบกับคู่ปรับที่น่ากลัว นั่นก็คือ “พีดาม” ผู้ที่ฆ่าไม่นับ สับไม่เลี้ยง ชุนชูลองดี เอาหนังสือแผนที่ 3 แคว้น ที่พีดามรักดุจดวงใจ ฉีกมาพับลูกเต๋าเล่น ก็เลยโดนพีดามฟาดซะน่วมเลยทีเดียว…ฮ่า

    แล้วใครว่า ชุนชู จะเจ้าสำราญเป็นเพียงอย่างเดียว จากการที่เรียงแผนที่กลับเป็นแบบเดิมตามความทรงจำนี่ ก็ทำให้พีดามอึ้งตะลึงงันไปเหมือนกัน และทำให้พีดามได้รู้ว่า เจ้าเด็กคนนี้..คงจะไม่ธรรมดาแล้วกระมัง

    หลังจากนั้น พีดามก็ลาก ยอมจง มาเพื่อหวังจะสังหารให้หายแค้น แต่ยอมจงก็ยอกย้อน ให้พีดามฆ่าตัวตายตามด้วย เพราะลำพังฝีมืออย่างเค้าคงไม่สามารถสังหารยอดฝีมืออย่างมุนโนได้ ถ้าไม่ได้ลูกศิษย์ที่กำลังต่อสู้กับอาจารย์อย่างดุเดือด ดังนั้น ถ้าอยากล้างแค้น ฆ่าเขาเสร็จ ก็ควรฆ่าตัวตายตามด้วย ถึงจะเรียกว่า ล้างแค้นได้สำเร็จ

    พีดามเองก็ตระหนักดีว่า ที่ยอมจงพูดมาก็ถูกส่วนหนึ่ง จึงให้ยอมจงยกเหตุผลมาอีก 3 ข้อมาว่า ทำไมจึงไม่ควรฆ่ายอมจง

ยอมจงได้ให้เหตุผล 3 ข้อ ที่พีดามไม่ควรฆ่าเขาไว้ดังนี้
1. ข้าก็ร่วมทำหนังสือ ใช้เวลาตั้ง 20 ปี ใช้ลูกน้องตั้งมากมาย
2. มุนโนจะมอบหนังสือให้ยูชิน ข้ารู้จักซะที่ไหนกันเล่า
3. ข้าเป็นหัวหน้าสายลับ ข้าจะช่วยเจ้าต่อติด เอามั๊ย

    ด้วยหวังประโยชน์จากยอมจงในภายภาคหน้า พีดามจึงไว้ชีวิตยอมจง แต่ก็ยังฝากแค้นไว้ด้วยการกรีดหน้ายอมจง เพื่อให้ระลึกไว้เสมอว่า “เจ้าเป็นหนี้การไว้ชีวิตของข้า”

     เมื่อยูชินรับตำแหน่งพุงวอลจู ก็เริ่มงานด้วยการแต่งตั้งตำแหน่งใหม่ โดยให้ วอลยา รับหน้าที่ฝึกสอนฮวารังแทนตัวเค้า และยังได้มอบตำแหน่ง “แทนัมโพ” ให้กับจุ๊กบัง

     องค์หญิงด๊อกมันเองก็เริ่มเดินหน้าการพัฒนาชิลลา โดยต้องการเปลี่ยนแปลงเครื่องมือที่ใช้ในการเพาะปลูกให้มีความแข็งแรง ผลิตจากเหล็กกล้าชั้นดี ชนิดเดียวกับที่ใช้ในการผลิตอาวุธ และแน่นอน ยูชินรัง ย่อมไม่เห็นด้วย

     แทนัมโพ จุ๊กบัง พาลูกน้องไปตลาดเพื่อเลี้ยงฉลองการรับตำแหน่งใหม่ แต่กลับพบว่า ในตลาดมีพ่อค้าคนหนึ่งถูกฆ่าตาย เพราะไม่ยอมขายเมล็ดพันธุ์ธัญพืชให้กับลูกค้ารายหนึ่ง เดือดร้อนต้องรีบไปตามยูชินรังมาแก้ไขสถานการณ์

     ชุนชูได้โอกาสหนีการฝึกสอนที่แสนน่าเบื่อของยูชิน แต่ก็ต้องหลบซ่อนเพราะกลัว “พีดาม” ที่เค้าหวาดกลัวมาพบเข้า

     ยูชินพาฆาตกรที่ฆ่าพ่อค้าในตลาดมาสอบสวน แล้วก็ต้องถึงกับอึ้งกับเหตุผลของการกระทำครั้งนี้ ด้วยพ่อค้าปฏิเสธที่จะขายเมล็ดธัญพืชให้กับเค้า แม้จะมีสินค้าอยู่ก็ตามที โดยให้เหตุผลว่า สินค้าเหล่านี้มีคนสั่งจองไว้หมดแล้ว และสินค้าก็ราคาสูงจนไม่น่าเชื่อ ผู้ชายที่ฆ่าพ่อค้า ขอให้ฆ่าตัวเค้าเสียเถิด เพราะถึงอย่างไรถ้ายังเป็นอย่างนี้อยู่ต่อไป ยังไงก็ต้องอดตายอยู่ดี

     ด๊อกมัน ถึงกับต้องตกตะลึงกับเหตุการณ์ฆาตกรรมในครั้งนี้ จึงได้เรียกประชุม โดยพีดามอาสาจะไปสืบเรื่องนี้จากพ่อค้า และด๊อกมันจะเดินทางไปสำรวจตลาดด้วยตัวเอง

     ด๊อกมันได้เห็นกับตาตัวเองว่า ถึงแม้จะเพิ่มราคาให้กับพ่อค้า ก็ไม่มีทางซื้อได้ เพราะสินค้าถูกสั่งจองไว้ทั้งหมดแล้ว จุ๊กบังจึงอาสาตามไปดูว่า ใครคือคนสั่งจองเมล็ดธัญพืชเหล่านี้ (เพื่อโชว์พาวให้..โซฮวา..ได้เห็น :D) และก็ได้พบว่า เป็นบรรดาเหล่าขุนนางนี่เองที่เป็นคนกว้านซื้อเมล็ดธัญพืชเหล่านี้

      โพจงและซอลวอน ต่างก็เห็นพ้องว่า องค์ชายชุนชูนั้นชอบพอกับ โพยาง เสียเหลือเกิน น่าจะเกิดงานแต่งงานขึ้นในไม่ช้า

     ด๊อกมัน ปรึกษาฝ่าบาท ถึงอดีตที่ผ่านมาว่าเคยมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นหรือไม่ ซึ่งฝาบาทเองก็โทษว่าเป็นเพราะความอ่อนแอของตัวเอง ปกครองบ้านเมืองไม่ดี จึงเกิดปัญหาแบบนี้ขึ้น ไม่เหมือนกับตอนที่พระเจ้าจินฮึงปกครอง ราษฎรมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้มาก แต่ด๊อกมันไม่เห็นด้วย เหตุการณ์นี้ต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลัง และทำไมขุนนางที่กักตุนเมล็ดธัญพืช เมื่อถึงคราวที่ประชาชนแล้นแค้นจริงๆ ก็จะนำเมล็ดธัญพืชนี้มาแจกจ่าย…สิ่งนี้จะทำไปเพื่ออะไรกัน?

      ยูชินถอนตัวจากการเป็นอาจารย์ของชุนชู และมอบหมายให้..พีดาม..ทำหน้าที่แทน ซึ่งถึงเวลาที่คู่ปรับจะเจอกันสักที

      ด๊อกมันเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่จนต้องไปพบกับมิชิล เพื่อขอคำตอบ แล้วมีรึที่มิชิลจะตอบ นางเพียงแต่ตั้งคำถามกลับไปเท่านั้น แต่ก็ทำให้ด๊อกมันเข้าใจความหมาย ว่าการที่ขุนนางกักตุนสินค้าไว้ ก็เพื่อให้ประชาชนอดอยาก จนไม่มีอะไรจะกินก็ต้องขายที่ดินให้กับเหล่าขุนนาง จากนั้นขุนนางก็จะปล่อยสินค้าออกมาเพื่อบรรเทาทุกข์และเป็นการสร้างภาพ ซึ่งถือเป็นการยิงกระสุนนัดเดียว แต่ได้นกหลายตัวเลยทีเดียว

      ด๊อกมัน เริ่มวางแผนแก้เกม ด้วยการเสบียงของราชสำนักออกมาขายให้กับประชาชน โดยให้พีดามติดต่อพ่อค้าแล้วปล่อยของออกไป เพื่อทำให้สินค้าในตลาดมีมากขึ้น จนราคาสินค้าต้องผันต่ำลง

       เป้าหมายของพวกขุนนาง คือ ต้องการยึดครองที่ดินของชาวบ้าน
       ตอนนี้ก็เลยยังซื้อต่อไป จนถึงจุดหนึ่ง ก็จะรู้ตัวว่า ตัวเองซื้อด้วยราคาที่สูงเกินไป..... องค์หญิงให้ยูชินมาปล่อยข่าวว่า เอาข้าวในยุ้งฉางของราชสำนักออกไปขาย พวกเหล่าฮวารัง เิริ่มฉุกคิดแล้วว่า ถ้าสินค้าล้นตลาด ราคาก็จะถูกลงเป็นไป ตามกลไกการตลาด...

     ไม่เพียงแต่เสบียงของราชสำนัก ด๊อกมันยังปล่อยข่าวว่าจะนำเสบียงของทหารออกมาขายอีกด้วย เรื่องนี้ทำให้กลุ่มของมิชิล ต้องออกมาโต้ตอบกับด๊อกมันว่าไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้

บทสนทนาระหว่างมิชิลและด๊อกมัน

ด๊อกมัน : การที่ราคาผันผวน เป็นเพราะสินค้าขาดตลาดอย่างเดียวหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะขุนนาง ต้องการยึดครองพื้นที่ของชาวบ้านไม่ใช่หรือ

มิชิล : การที่องค์หญิง เอาเสบียงทหารมาปล่อยขาย ก็เพื่อช่วยชาวบ้าน แต่นี่แก้ปัญหาได้เหรอ แ้ล้วถ้าแพคเจมาบุกหล่ะ จะทำยังไง?

ด๊อกมัน : จริงๆ แล้วจะเอามาปล่อยขาย หรือไม่ก็ได้ แค่ปล่อยข่าวออกไป พวกขุนนางก็รีบกว้านซื้อสินค้าเอาไว้
แล้วหลังจากนั้น เมื่อสินค้าล้นตลาด ราคาก็จะตกลงต่ำกว่าครึ่งนึงของราคาที่เคยซื้อ
ถึงตอนนั้น ก็แ้ล้วแต่ว่าใครจะอดทน กอดสินค้าราคาสูงนั้นไว้ ก็แล้วแต่

    ซอนต๊อก ตอนที่ 38 นี้ ถ้าไม่ตั้งใจดู อาจจะดูไม่รู้เรื่องได้นะคะ โปรดติดตามตอนที่ 39 ต่อไปค่ะ